Pisanie ręczne – ponoć dzisiaj podobno obchodzimy jego dzień. Jako osoba władająca słowem nie mogłam przejść obok tego święta obojętnie… Szczególnie, że w ostatnim czasie sporo czasu poświęciłam przemyśleniom na temat wspierania neuronów pracami ręcznymi. Pisanie ręczne a pisanie na klawiaturze Kiedy zaczynałam swoją przygodę z pisaniem książek, moje historie lądowały w zeszytach, a wszelkie […]
Już jutro „ulubiony” dzień wszystkich zwolenników noworocznych postanowień, czyli Blue Monday. Z tej okazji pomyślałam, że podzielę się z Wami kilkoma refleksjami dotyczącymi tego bezsensownego zwyczaju obiecywania sobie niemożliwego, a potem rezygnowaniem z realizacji tych jakże nierealnych obiecanek-cacanek… Postanowienia noworoczne kontra cele Dwa lata temu pisałam o postanowieniach noworocznych. Przyznałam wtedy, że nie jestem ich
Nadejście Nowego Roku zawsze sprzyja podsumowaniom, więc i ja pozwolę sobie na podsumowanie roku 2021. Zazwyczaj robię to w zaciszu własnego plannera, gdzie zamieszczam taką krótką recenzję mijających 365 dni. Ale tym razem postanowiłam takim podsumowującym wpisem ożywić niniejszy blog. Fakty są bowiem bezlitosne – pod względem publikacji na blogu ten rok nie należał do
Minęło pół roku mojej nieobecności tutaj, choć nie próżnowałam i pracowałam nad drobnymi ulepszeniami na stronie. Wraz z nadejściem jesieni poczułam zew mojego wewnętrznego bloggera – najwyższy czas na powrót do blogowania! I oto jestem! Co się ze mną działo przez ostatnie pół roku? Przede wszystkim ukończyłam pisanie „Marzeń”! Tak! Udało się zakończyć historię Elki
Dzisiaj uchylam rąbka tajemnicy! Podzielę się z Wami fragmentem pisanej kontynuacji „Przeczuć”, w którym znajduje się legenda o duchu biednej Katarzyny, która nawiedza zamek w Zielonym. Sam zamek pojawia się w „Przeczuciach” niejako w tle. Parę osób wspomniało mi po lekturze książki, że czują niedosyt. W „Marzeniach” pozwoliłam sobie na rozwinięcie tego wątku. Dopiero w
Zadziwiające jest, że sporo kobiet przypomina sobie o sobie, kiedy nadchodzi ósmy marca. Przez pozostałe 364 dni w roku odstawiają siebie na boczny tor i prowadzą egzystencję niewidoczną, niezauważalną, powiedziałabym nawet, że służebną. A przecież powinny iść przez życie z podniesionym czołem i świętować Dzień Kobie codziennie. Bo każdy dzień powinien być naszym dniem, bo
