Zadziwiające jest, że sporo kobiet przypomina sobie o sobie, kiedy nadchodzi ósmy marca. Przez pozostałe 364 dni w roku odstawiają siebie na boczny tor i prowadzą egzystencję niewidoczną, niezauważalną, powiedziałabym nawet, że służebną. A przecież powinny iść przez życie z podniesionym czołem i świętować Dzień Kobie codziennie. Bo każdy dzień powinien być naszym dniem, bo – jak mawiają w reklamie pewnej francuskiej firmy – jesteśmy tego warte!
Obserwuję kobiety z mojego otoczenia, a mam znajome od skrajnej lewej do skrajnej prawej. Te młodziutkie pełne ideałów, te starsze doświadczone życiem… I niezależnie od poglądów, bagażu doświadczeń czy noszonych w sercu marzeń wszystkie są wartościowymi kobietami i zasługują na szacunek. A każdej z nich życzę, żeby każdy dzień traktowała jako Dzień Kobiet, swój dzień.
Ważne, żebyśmy nie traciły poczucia własnej wartości, bo czymże będzie te 364 dni średniej egzystencji dla jednego dnia świętowania? Naprawdę warto? Bo mnie to wygląda na marnowanie wspaniałego potencjału tych pozostałych dni w roku. Doceniajmy nawet najmniejsze radości naszego życia i celebrujmy je codziennie!
Pozwolę sobie przy okazji zacytować opowiadanie „Niezobowiązująca kawa”:
– Inteligentny mężczyzna potrzebuje inteligentnej kobiety. Inaczej będzie strasznie nieszczęśliwy.
„Niezobowiązująca kawa”, Lena Klimka
– A inteligentna kobieta? – zaciekawiła się Jadzia.
– Inteligentna kobieta wybierze mądrze, możesz być pewna… – odparła tajemniczo mama.
Opowiadanie jest dostępne w antologii „Wszystko się może zdarzyć”, którą można nabyć poprzez wpłatę na leczenie małej Oliwki. Instrukcję znajdziecie na stronie https://www.siepomaga.pl/nakrecamy-na-dobro.